Naar een Toekomst zonder gif

WECF wil vrouwen bewust maken van de chemische stoffen die overal in onze leefomgeving aanwezig zijn, en hen informeren over de risico’s. Daarom ging op 1 april 2003 het Nederlandse project ‘Naar een toekomst zonder gif’ van start. WECF zette dit driejarige project is een samenwerkingsverband van WECF, de Nederlandse Vrouwen Raad (NVR) en het Meldpuntennetwerk Gezondheid en Milieu (MNGM).

In de eerste twee jaar (2003-2004) is een map samengesteld met diverse informatie over de aanwezigheid van chemische stoffen in onze leefomgeving, wat de nadelige gevolgen van die stoffen kunnen zijn voor onze gezondheid en het milieu en wat er op het gebied van beleid gaande is (nieuw chemische stoffenbeleid REACH). Deze informatie is via voorlichtingsdagen, workshops en presentaties aan vrouwen overgedragen. Tegelijkertijd is samenwerking gezocht met andere vrouwenorganisaties.

Derde projectjaar 2006
Eind 2005 heeft WECF subsidie gekregen voor het derde projectjaar 2006. In dit jaar zullen vrouwen worden getrains om overal in nederland informatiebijeenkomsten en workshops te verzorgen over het thema. Verder komen ook de dialoog met het bedrijfsleven en beleidsbeinvloeding in het derde jaar aan de orde.

Train de trainsters
In april 2006 hebben 10 vrouwen van Tiye en 4VO een training gevolgd in het geven van voorlichtingsavonden en workshops over het thema chemische stoffen, gezondheid en milieu. 4VO is een koepel van plattelandsvrouwenorganisaties. Tiye is een koepel van landelijke organisaties van zwarte vrouwen, migranten- en vluchtelingenvrouwen. De getrainde vrouwen gaan najaar 2006 bij hun eigen lokale organisaties door heel Nederland infomatiebijeenkomsten en workshops verzorgen.

Fotoverslag van de training

Naar een Toekomst zonder gif - Samenvatting van het eindrapport

·WECF heeft het project “Naar een Toekomst zonder gif” opgezet in 2002: een project gericht op bewustwording, voorlichting, beleidsbeïnvloeding en publiciteit rond het thema Vrouwen, Gezondheid en Milieu, met name chemische stoffen.

·Er is intensief samengewerkt met projectpartners: NVR, Platform Gezondheid en Milieu, Meldpuntennetwerk Gezondheid en Milieu, 4VO, Tiye, VeM, en vele andere deskundigen en milieu-organisaties.

·Het eerste jaar is gebruikt om kennis te verzamelen en een standpunt te ontwikkelen. Het tweede en derde jaar zijn voorlichtingsmaterialen ontwikkeld. Het eerste jaar is op nationaal niveau gewerkt aan bewustwording en kennisverspreiding, het tweede jaar vooral regionaal en het derde jaar hebben op grote schaal regionale en lokale workshops plaatsgevonden.

·In dit derde jaar is met name samengewerkt met 4VO en Tiye, koepels van plattelands- en ZMV- vrouwenorganisaties, die tezamen een zeer groot netwerk hebben en een zeer grote achterban vertegenwoordigen.

·Gedurende het gehele project is gewerkt aan contacten leggen met het bedrijfsleven, aan beleidsbeïnvloeding en lobby rond gezondheid en stoffen, en aan publiciteit.

Conclusies

·De projectaanpak en de samenwerking met de partners is zeer succesvol gebleken.

·Met bescheiden budget is een groot deel van de bevolking bereikt, en zeer uiteenlopende doelgroepen. Meer dan 2600 huishoudens hebben actief meegedaan en een workshop gevolgd; het spin-off effect is nog vele malen groter. De achterban van 4VO en Tiye, samen meer dan 200.000 huishoudens, heeft aandacht en kennis over gezondheid en stoffen gekregen. Via de publiciteit zijn nog meer huishoudens bereikt.

·Vrouwen(organisaties) zijn zeer bezorgd over het thema.

·Vrouwen(organisaties) zijn sterk geneigd om direct te handelen en hun consumentengedrag aan te passen en de informatie verder te verspreiden.

·Vrouwen(organisaties) zijn gemotiveerd om actief te worden en op beleidsniveau acties te ondernemen. Deskundigheidsbevordering en begeleiding bij beleidsbeïnvloeding en lobby zijn wel nodig.

·De vrouwenorganisaties kunnen via hun netwerk een zeer groot deel van de bevolking in Nederland informeren en mobiliseren.

·Er is ook aandacht nodig voor verbreding van de doelgroep, met name jongeren, aanstaande ouders en het onderwijs.

·Groot probleem is de continuïteit: het ontbreken van financiële middelen voor een vervolg in 2007 en de jaren daarna. Aan enthousiasme en inzet bij de partners ontbreekt het zeer zeker niet. Voor een vervolg is wel goede begeleiding, deskundigheid op de inhoud en voldoende budget en uren nodig.

·Op beleidsniveau wordt aandacht voor het thema en beleid gericht op preventie en voorkomen van onnodige blootstelling sterk gemist. De verwachting is dat ‘milieu’ de komende jaren meer aandacht krijgt, en dat klimaat en energie hierbij prioriteit zullen krijgen: de kans is groot dat aandacht en beleid rond gezondheid, milieu en stoffen sterk onderbelicht blijven.

·De Nederlandse overheid kan verantwoordelijkheid nemen door te kiezen voor verdergaande maatregelen dan REACH, voor preventie en vervanging van schadelijke stoffen waar dat mogelijk is, en door sterk in te zetten op goede consumentenvoorlichting.